آیا می دانید که چه نوع غذاها و خوردنی هایی متناسب با نوع گروه خونی شما هستند و شما با توجه به گروه خونی خودتان چه غذاهایی باید بخورید و یا از مصرف چه خوردنی هایی باید پرهیز کنید ؟ با راستینه همراه باشید .

بهترین رژیم غذایی برای گروه خونی شما

متخصصان تغذیه در پاسخ به این سؤال می گویند : هر گروه خونی در زمان متفاوتی از تاریخ تکامل بشری ، شکل گرفته است و بنابراین ما باید رژیم های غذایی خود را مطابق بارژیم غذایی اجدادمان در زمان تکامل گروه خونی مشابه در بدن آنها هماهنگ کنیم .

آن ها تأکید دارند : اگر غذاهایی را بخورید که متناسب و سازگار با گروه خونی خودتان هستند ، می توانید به راحتی آن ها را هضم کنید ، وزنتان کاهش یابد و سلامت و شادی بیشتری را تجربه کنید .

افرادی که گروه خونی آنها O است ، در واقع قدیمی ترین گروه خونی را به لحاظ سابقه ی تکامل بشری دارند و بنابراین با این گروه خونی اگر از رژیم غذایی یک شکارچی مثل اجداد انسان در آن زمان پیروی کنند ، احساس بهتری خواهند داشت . این افراد تمایل دارند که سطح زیادی از انرژی را دریافت کنند و بسیار سازمان یافته هستند .

برای این افراد رژیم غذایی حاوی پروتئین زیاد توصیه می شود و اگر این گروه فقط سبزی خوار باشند ، دائم احساس گرسنگی می کنند و در نتیجه به خوردن تنقلات روی می آورند که در نتیجه با مشکلاتی در میزان قند خون و متابولیسم مواجه خواهند شد .

این افراد می توانند آزادانهگوشت قرمز و ماهی مصرف کنند ، امّا از خوردن زیاد لبنیات یا کربوهیدرات ها باید خودداری کنند .

از نظر ورزش کردن هم این گروه باید روزانه یک ساعت ، فعالیت بدنی داشته باشند و ترجیحاً در هنگام صبح به جای عصر ورزش کنند . برای این اشخاص شنا ، پیاده روی و دوچرخه سواری توصیه می شود .

در مورد گروه خونیA توضیح بفرمایید ؟

در مورد گروه خونیA باید گفت که این گروه خونی کمی دیرتر از گروه خونی O تکامل یافته است ، یعنی زمانی که بشر به جای شکار ، کشاورزی می کرده است . بنابراین افراد با گروه خونی A ، پروتئین کمتر ، امّا غلات بیشتر احتیاج دارند . گروه خونیA اغلب خلاقیت بالایی دارند . و در عین حال که بسیار حساس هستند ، می توانند حلال مشکلات خوبی هم باشند . این اشخاص باید گوشت کمتر ، امّا سبزیجات بیشتر بخورند . آنها در مصرف مغز خشکبار ، دانه ها ، غلات ، پاستا ، میوه و سبزیجات کاملاً آزاد هستند ، امّا در خوردن لبنیات و به ویژه اگرآلرژی دارند ، از مصرف زیاد گوشت پرهیز کنند .

افراد با گروه خونیA نسبت به O به فعالیت و تحرک کمتری نیاز دارند و برای آن ها فقط ۳۰ دقیقه نرمش آرام در روز مثل یوگا ، تای چی یا پیاده روی در فضای آزاد ، بسیار مناسب است .

در مورد گروه خونیB  چطور ؟

در مورد گروه خونیB باید گفت که هیچ گروه خونی دیگری به اندازه ی B مظهر میانه روی نیست . این گروه خونی در زمانی تکامل یافته که انسان ها بیشتر سفر می کردند و بنابراین گوشت ، سبزیجات و غلات به شیوه ای متعادل تر مصرف می شده است .

اگر گروه خونی شما B است ، باید بدانید که به طور کلی طبعی قوی تر و سالم تر دارید و بسیار واقع بین و عمل گرا هستید . برای این افراد رژیم غذایی ، ترکیبی از رژیم گروه خونی A و O است . یعنی از هر چیزی می توانند کمی بخورند و این گروه به طور کلی خوش شانس تر هستند ، چون راحت تر می توانند وزن از دست بدهند .

افراد دارای گروه خونیB می توانند به راحتی گوشت ، ماهی ، قهوه ، سبزیجات ، و غلات عاری از گندم استفاده کنند و از خوردن غذاهای فرآوری شده باید خودداری کنند . این افراد بهتر است تمرینات ورزشی ملایمی را انجام دهند که هم از جسم و هم از مغزشان استفاده کنند .

و بالاخره در مورد گروه خونی AB که ترکیبی از گروه خونی A و گروه خونی B است . این افراد می توانند ترکیبی از رژیم غذایی هر دو گروه را داشته باشند . این افراد دارای خلاقیت هستند و مغز خوبی برای تجارت و کنار آمدن و سازگاری با مردم دارند . این گروه باید از خوردن زیاد گوشت پرهیز کنند و همیشه در رژیم غذایی خود سبزیجات را بگنجانند .

بهترین خوردنی ها برای گروه خونی AB ماهی ، سبزیجات ، کربوهیدارت ها و غلات است ، امّا گوشت زیادی برای این گروه مفید نیست و باید از آن پرهیز کنند . از نظر فعالیت بدنی به این گروه توصیه می شود که ترکیبی از فعالیت های آرام مثل یوگا و نیز جلساتی از تمرینات اندکی پرتحرک تر مثل پرش سبک را داشته باشند .

ه خون ممکن است در سرخرگ شما ایجاد شود. سرخرگ‌ها اکسیژن مورد نیاز بدن را از قلب به تمامی سلول‌ها می‌رسانند. پیامد این موضوع می‌تواند برایتان خیلی گران تمام شود. وجود ه‌ی خون در شاهرگ از رسیدن اکسیژن به قلب، ریه یا مغز جلوگیری می‌کند و خطر حمله‌ی قلبی و حتی سکته را بالا می‌برد. ه‌ خون حتی در رگ‌هایی که خون را به قلب برمی‌گرداند، هم ایجاد می‌شود. علائم در این حالت کندتر و به مرور زمان خود را نشان می‌دهند، ولی باز هم از خطرناک‌بودن آن کم نمی‌شود.

با دانستن علائم هشداردهنده‌ در بخش‌های مختلف بدن یاد می‌گیرید که چه زمانی به اورژانس مراجعه کنید. دانستن موارد زیر به نحو چشمگیری شما را از منطقه‌ی خطر دور نگه می‌دارد.

بازو و پا
زمانی که ه‌ خونی در یکی از رگ‌های عمیق بازو یا پای شما شکل می‌گیرد (منظور رگی است که زیر پوست قرار دارد)، به آن ترومبوز عمیق رگی (DVT) می‌گویند. این وضعیت خطرناک است، چون ه خون ممکن است به سمت قلب یا ریه‌تان حرکت کند با وضعیت خطرناکی روبه‌رو هستید.

اگر مدت زمان طولانی‌ای حرکت نکرده باشید و راه نرفته‌اید، احتمال ابتلا بهDVT بالا می‌رود. به‌عنوان مثال زمانی که دوران نقاهت جراحی را می‌گذرانید یا به‌مدت طولانی در هواپیما می‌نشینید، ممکن است به این حالت دچارشوید. درصورتی‌که یکی از علائم زیر را داشتید، بالافاصله به اورژانس مراجعه کنید:

ورم: ورم دقیقا در نقطه‌ای که ه خون پدید آمده خود را نشان می‌دهد. ممکن است که تمام دست یا پای شما هم ورم متورم شود.
تغییر رنگ پوست: اگر متوجه شدید که بازو یا پایتان اندکی رنگ قرمز یا آبی به خود گرفته‌است یا حتی گرم‌شده و سوزن‌سوزن می‌شود بهتر است به وجود ه خون در آن شک کنید.
درد: با بحرانی‌شدن وضعیت ه خون و بزرگ‌شدن آن احساس درد می‌کنید. این درد ممکن است به شکل دردی مبهم و گذرا یا دردی شدید خود را نشان دهد.
اشکال در نفس‌کشیدن: در صورتی که چنین نشانه‌ای دارید پس ه خون دیگر از رگ پا و دست‌تان حرکت کرده و به ریه‌ منتقل شده‌است. ممکن است سرفه‌ی معمولی و حتی سرفه خونی هم داشته باشید. از علائم دیگر آن درد قفسه سینه و سرگیجه است. در صورت دیدن چنین علامتی هرچه سریع‌تر به اورژانس زنگ بزنید.
قلب
ه خون در صورتی که درون یا روی قلب‌تان شکل بگیرد موجب بروز حمله قلبی می‌شود. علائم زیر نشانه ه‌شدن خون در این ناحیه هستند:

درد شدید در قفسه‌ی سینه یا بازو؛
عرق‌کردن؛
اشکال در تنفس.
ریه
معمولا منشأ ه خونی که درون ریه یافت می‌شود به رگ‌های عمقی درون دست یا پا برمی‌گردد. ه خون دست‌وپا به تیکه‌های کوچکتر می‌شکند و با جریان خون به طرف ریه حرکت می‌کند. هنگامی که چنین اتفاقی می‌افتد اصطلاحا به آن آمبولی ریه می‌گویند. آمبولی ریه وضعیت به‌شدت خطرناکی است که سریعا باید فرد مبتلا در بیمارستان بستری شود.

درصورتی که حالت‌های زیر را داشتید سریعا به اورژانس مراجعه کنید:

نفس کم بیاورید و به‌طورکلی در نفس‌کشیدن به مشکل بربخورید؛
درد قفسه‌ی‌ سینه؛
سرفه‌کردن؛
عرق‌کردن؛
سرگیجه.
مغز
ه خون - ه خون مغزی

ه خون در مغز حاصل رسوب چربی در دیواره‌ی رگ‌های خون‌رسان آن است. گاهی هم علت ایجاد ه خون‌های مغزی به‌خاطر ضربه‌ای است که به سر وارد می‌شود. چنین ه‌ای به مغز آسیب می‌رساند.

البته حالت دیگری از ه خون مغزی هم داریم. احتمال دارد ه خون‌هایی از بخش‌های دیگر بدن مثل قفسه‌ی سینه یا گردن با جریان خون به سمت مغز حرکت می‌کنند. این ه‌ها در مغز منجر به حمله قلبی می‌شوند.

علائم ه خون مغزی عبارت‌اند از:

اشکال در بینایی و تکلم؛
تشنج‌کردن؛
ضعف عمومی.
شکم
ه خون ممکن است در رگ‌هایی که از روده خارج می‌شوند، هم شکل بگیرد. ه خون در این بخش از بدن به علت ابتلا به دیورتیکول و بیماری‌های کبدی ایجاد می‌شود. البته استفاده از قرص‌های ضدبارداری هم یکی از عوامل تولید ه خون در حفره‌ی شکمی است.

آیا می‌دانید اگر به‌وجود ه خون در این بخش از بدن‌تان شک کردید باید دنبال چه علائمی بگردید؟ درصورتی‌که علائم هشداردهنده زیر را داشتید به پزشک مراجعه کنید:

حالت تهوع و استفراغ؛
درد شدید در ناحیه‌ی شکم که بعد از غذاخوردن بدتر شود؛
مشاهده‌ی خون در مدفوع؛
اسهال؛
احساس نفخ.
کلیه
ه خون در کلیه نمی‌گذارد کلیه به درستی وظیفه‌اش را انجام دهد و مواد زاید بدن را دفع کند. در موارد حاد و عدم تشخیص ه، کلیه ممکن است از کار بیفتد.

وجود ه خون در کلیه مورد خطرناکی است، پس وجود علائم زیر را به دقت بررسی کنید:

درد پهلو، پا یا ران؛
مشاهده‌کردن خون در ادرار؛
حالت تهوع یا استفراغ؛
فشار خون بالا؛
ورم شدید پا که غیرمنتظره و بدون دلیل رخ دهد؛
اشکال در نفس‌کشیدن.

همانطور که می‌دانید تمرینات یوگا به عنوان کاهش دهنده استرس شناخته شده‌اند اما این گزینه می‌تواند یک تمرین موثر برای مبارزه با چربی‌های موجود در بدن باشد. بله درست شنیدید. شما می‌توانید از تمرینات یوگا برای کاهش وزن خود استفاده کنید. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که تمرینات یوگا قادر است سطح هورمون‌های استرس را کاهش دهد و مقاومت به انسولین را افزایش دهد. حرکاتی که در ادامه بیان می‌کنیم به شما کمک خواهد کرد وزن خود را کاهش دهید. اگر همین امروز انجام این حرکات را آغاز کنید در کمتر از سه هفته به نتایج عالی دست خواهید یافت.

یوگا

تمرینات یوگا در یک نگاه:

به چه مواردی نیاز خواهید داشت: برای اینکه بتوانید تمرینات یوگار را انجام دهید به زیرانداز مخصوص یوگا نیاز دارید. اگر این زیرانداز را در اختیار ندارید زیاد نگران نباشید زیرا می‌توانید کار خود را در یک اتاق معمولی نیز انجام دهید.

چگونه این تمرینات را انجام دهیم؟ برای اینکه بتوانید از مزایای تمرینات یوگا بهره مند شوید حداقل سه بار در هفته این حرکات را تکرار کنید. هر بار سه الی پنج نفس عمیق بکشید. کار خود را با حرکات اصلی در هر تمرین آغاز کنید. اگر انجام اینکار برایتان دشوار بود ، از گزینه‌های ساده تر استفاده کنید. اگر احساس کردید حرکات موجود زیاد چالش برانگیز نیست و قادر هستید آن‌ها را به سادگی تکرار کنید به سراغ گزینه‌های دشوارتر بروید.

حرکت هلال ماه:

یوگا

این حرکت باعث قوی شدن پاها، کمر و باسن می‌شود.

ابتدا روی پای خود بایستید ، انگشتان پا را به سمت جلو نگه دارید و دستان خود را در کنار بدن خود نگه دارید. نفس بکشید و دستان خود را بالای سر ببرید. حالا دستان خود را به هم قفل کنید. پای راست خود را کمی عقب ببرید و پای چپ را به سمت جلو بیاورید. کمی به سمت جلو خم شوید. کمی در این موقعیت بمانید و سپس پای خود را عوض کنید.

یوگا

دشوارتر کردن این حرکت: در موقعیت نهایی،نفس عمیق بکشید، سرخود را به سمت عقب ببرید و به نوک انگشتان دست خود خیره شوید.

راحت تر کردن این حرکت: زانوی راست خود را پایین بیاورید تا کف زمین را لمس کند. یک قدم به عقب بروید و دست خود را روی ران چپ بگذارید.

حرکت Willow:

یوگا

بر روی پاهای خود بایستید. دستان خود را کنار بدن نگه دارید. کف پای چپ خود را بر روی قسمت داخلی ران راست قرار دهید و زانو را خم کنید. برای دو تنفس، کف دست خود را جلوی قفسه سینه نگه دارید. در نفس سوم، بازوی خود را باز کنید، نوک انگشتان خود را به سمت سقف ببرید. نفس خود را به بیرون بدهید و نیم تنه خود را به سمت چپ خم کنید. نفس خود را به بیرون بدهید و به حالت صاف بایستید. این حرکت را سه الی پنج بار تکرار کنید. سپس پای خود را عوض کنید.

ساده تر کردن این حرکت: پای چپ خود را بر روی ساق پا قرار دهید یا اینکه انگشتان خود را روی زمین بگذارید تا بتوانید تعادل بدن خود را حفظ کنید.

دشوارتر کردن این حرکت: زمانی که می‌خواهید تعادل خود را حفظ کنید و خم شوید حتما چشمان خود را ببندید.

حرکت Rocking Boat:

یوگا

بر روی زمین بنشینید. پاهای خود را روی زمین قرار دهید و دستان خود را بر روی ران بگذارید. نیم تنه خود را صاف کنید و سر را در راستای بدن نگه دارید. حدود 45 درجه به سمت عقب بروید. پاهای خود را بلند کنید تا ساق پای شما موازی زمین شود. در حالیکه نفس خود را به سمت درون می‌کشید(دم)، بازو و پای خود را باز کنید و سعی کنید پاها را کنار یکدیگر نگه دارید. نفس خود را به بیرون بدهید و دوباره نفس بکشید. نیم تنه را به سمت پایین بیاورید و سعی کنید بدنتان شکل V گسترده و کشیده شده را به خود بگیرد. این حرکت را سه الی پنج بار تکرار کنید.

این حرکت را ساده تر کنید: پشت ران خود را با دست بگیرید و پای خود را خم کنید. تنها نیم تنه را پایین بیاورید.

این حرکت را دشوارتر کنید: زمانی که در موقعیت V کشیده هستید، بازوی خود را بالای سر ببرید و بکشید.

حرکتHover:

یوگا

خوب در این حرکت باید کار خود را با موقعیت شنا آغاز کنید. در این موقعیت قرار بگیرید. بازوی خود را به صورت صاف نگه دارید، دستان خود را زیر شانه‌ها بگذارید. زمانی که نفس خود را به بیرون می‌دهید، قفسه سینه را به سمت زمین بیاورید، ارنج خود را خم کنید، بازو را به بدن نزدیک تر نمایید. حالا کمی از زمین فاصله بگیرید.

این حرکت را ساده تر کنید: کار را بر روی دستان و زانوی خود آغاز کنید. دستان خود را به سمت جلو حرکت دهید تا بدن در خط مستقیمی از سر به سمت زانو قرار گیرد.

این حرکت را دشوارتر کنید: زمانی که شناور هستید، پای چپ خود را 6 الی 12 اینچ بلند کنید، در همین حالت بمانید و سپس پایین بیاورید. اینکار را به سه الی پنج بار تکرار کنید و پاهای خود را عوض کنید.

حرکت صندلی (Chair):

یوگا

بر روی پاهای خود بایستید، انگشتان پا را به سمت جلو نگه دارید و دستان خود را در کناره‌های بدن قرار دهید. نفس بکشید و بازوی خود را به بالای سر ببرید، کف دست‌های شما باید به سمت یکدیگر باشد. نفس خود را به بیرون بدهید و به گونه‌ای بنشینید که بدن شما زاویه 45 درجه به خود بگیرد. به سمت جلو نگاه کنید.

این حرکت را ساده تر کنید: پای خود را به عرض باسن باز کنید و حرکت را انجام دهید. دستان خود را روی ران بگذارید و تنها 30 درجه خم شوید.

آلبندازول چیست و چه کاربردی دارد؟
داروی آلبندازول برای درمان بعضی از عفونت‌های کرم نواری مانند نوروسیستری و بیماری هیداتید استفاده می‌شود.

نحوه‌ی مصرف آلبندازول و دوز مصرفی
این دارو را طبق دستور پزشک، به صورت خوراکی و معمولا یک یا دو بار در روز، مصرف کنید. اگر شما یا فرزندتان با بلعیدن قرص مشکل دارید می‌توانید آن را له کنید یا بجوید و سپس با کمک آب فرو دهید.

در برخی شرایط، مثلا در صورت ابتلا به بیماری هیداتید، ممکن است پزشک شما مصرف این دارو را به صورت دوره‌ای تجویز کند. به عنوان مثال ممکن است بعد از یک دوره‌ی بیست و هشت روزه‌ی مصرف دارو، دو هفته استفاده از آلبندازول را متوقف کند. با دقت به راهنمایی‌های دکتر عفونی توجه کنید.

دوز مصرفی داروی آلبندازول به سن، وضعیت بیماری و پاسخگویی بدن شما به درمان بستگی دارد.

برای تاثیرگذاری بیش‌تر لازم است داروی آلبندازول را به صورت منظم مصرف کنید. به یاد داشته باشید که هر روز دارو را در ساعت مقرر استفاده کنید. اگر پزشک شما این‌طور صلاح دیده که داروی آلبندازول را در دوره‌های مصرفی معینی استفاده کنید بهتر است زمان مجدد مصرف داروی آلبندازول را روی تقویم علامت‌گذاری کنید.

حتی اگر بعد از چند روز مصرف دارو علائم بیماری ناپدید شدند تا اتمام دوره‌های درمانی به مصرف داروی آلبندازول ادامه دهید. توقف دارو به طور خودسرانه ممکن است منجر به بازگشت عفونت شود.

در صورت استفاده از داروی آلبندازول از خوردن گریپ‌فروت یا نوشیدن آب گریپ‌فروت اجتناب کنید مگر این‌که پزشک‌تان به شما اطمینان بدهد که می‌توانید با خیال راحت این کار را انجام دهید. مصرف گریپ‌فروت می‌تواند احتمال ابتلا به عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد. برای دانستن جزئیات بیش‌تر با پزشک خود یا دکتر داروخانه صحبت کنید.

عوارض جانبی داروی آلبندازول
حالت تهوع، استفراغ، احساس درد در ناحیه‌ی شکم، سردرد و ریزش مو از جمله عوارض جانبی داروی آلبندازول است. در صورتی که هر کدام از این عوارض برای مدت طولانی ادامه داشت یا وخیم‌تر شد به پزشک خود اطلاع دهید.

درصورتی که پزشک داروی آلبندازول را برای شما تجویز کرده است مطمئن باشید فوائد آن بیش از مضراتش بوده است. همچنین لازم است بدانید اکثر افرادی که داروی آلبندازول را مصرف کرده اند عوارض جدی این دارو را تجربه نکرده‌اند.

در صورتی که به عوارض جانبی خطرناکی مانند سردردهای شدید و مداوم، تغییرات بینایی، زرد شدن پوست، زرد شدن چشم، درد شدید معده و شکم، ادرار تیره، خستگی غیرمعمول، کبودی، خون‌ریزی، علائم عفونت مانند گلودرد مداوم و تب و لرز، مشکلات کلیوی مانند تغییر در میزان ادرار، گیجی، تشنج و سفت شدن گردن مبتلا شدید بالافاصله موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

لازم است بدانید که واکنش آلرژیک جدی در مورد داروی آلبندازول نادر است. با این وجود اگر واکنش آلرژیک جدی‌ای مثل علائم پوستی، خارش، تورم (مخصوصا در صورت، زبان و گلو)، گیجی شدید و اختلال تنفسی را تجربه کردید سریعا از فوریت های پزشکی کمک بگیرید.
با توجه به اینکه لیست عوارض کامل نیست ممکن است با عارضه‌ای برخورد کنید که ذکر نشده باشد. در این موارد با پزشک یا دارو ساز م کنید.

موارد احتیاط مصرف داروی آلبندازول
پیش از مصرف داروی آلبندازول در صورتی که به این دارو یا سایر داروهای ضد کرم بنزیمیدازول مانند مبندازول آلرژی دارید موضوع را با پزشک خود یا دکتر داروخانه مطرح کنید. داروی آلبندازول ممکن است شامل ترکیبات غیرفعالی باشد که موجب بروز حساسیت یا مشکلات دیگر شود. برای اطلاع از جزئیات بیش‌تر با دکتر داروخانه صحبت کنید.

قبل از استفاده از داروی آلبندازول سوابق پزشکی خود از جمله سابقه‌ی بیمار‌های کبدی، مشکلات مجاری صفراوی مثل انسداد و مشکلات خونی و مغزاستخوان را با پزشک خود یا دکتر داروخانه در میان بگذارید.

مصرف داروی آلبندازول ممکن است موجب مشکلات کبدی شود. با توجه به این‌که مصرف نوشیدنی‌های الکلی خطر ابتلا به مشکلات کبدی را افزایش می‌دهد از مصرف الکل حین استفاده از این دارو اجتناب کنید. درباره‌ی جزئیات بیش‌تر با پزشک خود یا دکتر داروخانه صحبت کنید. قبل از هرگونه جراحی همه‌ی داروهایی که مصرف می‌کنید را با پزشک یا دندانپزشک خود در میان بگذارید.

از آن‌جا که مصرف داروی آلبندازول ممکن است به جنین آسیب برساند چنان‌چه باردار هستید فقط در صورت نیاز ضروری داروی آلبندازول را مصرف کنید و در مورد فواید و مضرات آن از پزشک خود کمک بگیرید. پیش از شروع مصرف این دارو باید تست بارداری شما منفی باشد. لازم است نی که از این دارو استفاده می‌کنند تا یک ماه پس از توقف مصرف دارو از روش‌های پیش‌گیری از بارداری مثل استفاده از کاندوم یا قرص‌های ضدبارداری استفاده کنند.

این دارو از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل می‌شود. برای مصرف داروی آلبندازول در دوران شیردهی با پزشک خود م کنید.

تداخلات دارویی آلبندازول با داروهای دیگر
تداخلات دارویی ممکن است عملکرد و تاثیر داروی آلبندازول را تغییر دهد یا باعث افزایش ریسک بروز عوارض جانبی آن شود. این مقاله شامل تمامی تداخلات دارویی ممکن نیست لذا لیست تمامی داروهای مصرفی‌تان را با پزشک یا داروساز در میان بگذارید و بدون صلاح‌دید پزشک شروع به مصرف، قطع یا تغییر دوز هیچ دارویی نفرمایید.

علائم اوردوز داروی آلبندازول
اگر فردی بیش از اندازه از داروی آلبندازول استفاده کرده بود و دچار علائمی مانند بیهوش شدن یا مشکل در تنفس شد با مرکز فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید.

توجه داشته باشید:

داروی خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.

این دارو فقط برای درمان وضعیت فعلی شما تجویز شده است. بدون صلاح‌دید پزشک آن را برای درمان عفونت‌های دیگر به کار نبرید.

پیش از مصرف داروی آلبندازول و پس از مصرف آن، به طور منظم، باید آزمایش‌هایی از قبیل آزمایش‌های کبدی، تست بارداری و شمارش کامل خون انجام بگیرد. تمامی ملاقات‌های پزشکی و آزمایشگاهی خود را به موقع انجام دهید. برای جزئیات بیش‌تر با پزشک خود م کنید.

اگر دوز مصرفی داروی آلبندازول را فراموش کردید، در اولین زمان ممکن، آن را مصرف کنید. اما اگر نزدیک به مصرف دوز بعدی، به یاد آوردید که دارو را مصرف نکرده‌اید نیازی به مصرف دو برابر داروی آلبندازول نیست؛ فقط دوز مقرر را مصرف کنید.

برای نگهداری صحیح داروی آلبندازول را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت و خارج از دسترس کودکان قرار دهید. همچنین دارو را در حمام نگهداری نفرمایید. توجه داشته باشید که داروی منقضی شده را مصرف نکنید.

ایپراتروپیوم بروماید Ipratropium bromide

ایپراتروپیوم بروماید یک گشادکننده برونش است که منجر به شل شدن عضلات و گشاد شدن مجاری هوایی و بهبود تنفس می شود. ایپراتروپیوم استنشاقی برای درمان انسداد برگشت پذیر راههای هوایی به ویژه درمان برونشیت مزمن استفاده می شود.

گروه دارو: تنفسی (برونکودیلاتورهای آنتی کولینرژیک)
 ایپراتروپیوم بروماید
مکانیسم اثر ایپراتروپیوم بروماید
ایپراتروپیوم بروماید یک عامل آنتی کولینرژیک می باشد. ایپراتروپیوم بروماید با مهار گیرنده های موسکارینی منجر به کاهش شکل گیری cGMP می شود با توجه به نقش cGMP بر روی کلسیم داخل سلولی ، نهایتا منجر به کاهش انقباض عضلات صاف و گشادی برونش می شود.

فارماکودینامیک
ایپراتروپیوم بروماید یک ترکیب آمونیوم سنتتیک که از لحاظ ساختاری مشابه آتروپین می باشد که بعنوان گشادکننده برونش در درمان اسپاسم برونش ناشی از بیماری مزمن انسدادی ریه و درمان آبریزش بینی ناشی از سرما خوردگی یا التهاب مخاط بینی فصلیآلرژیک یا غیر آلرژیک نیز استفاده می شود.

فارماکوکینتیک
ایپراتروپیوم جذب سیستمیک اندکی از طریق ششها و دستگاه گوارش دارد.حجم توزیع آن 4.6 L/kg است.اثر ایپراتروپیوم پس از 5-15 دقیقه شروع و طی 90 دقیقه به اوج خود میرسد.
بخش جذب شده ایپراتروپیوم از طریق ادرار دفع می گردد.نیمه عمر دارو 2-4 ساعت می باشد.

موارد مصرف ایپراتروپیوم بروماید
درمان طولانی مدت بیماری مزمن انسدادی ریه
مقدار مصرف ایپراتروپیوم بروماید
مقدار مصرف معمول برای انسداد مزمن ریه (COPD)- درمان نگهدارنده:بزرگسالان: 
اسپری استنشاقی: 2 پاف (36 mcg) ،4 بار در روز این مقدار می تواند نهایتا تا 12 پاف در روز افزایش پیدا کند. 
محلول نبولایز: 500 mcg (یک ویال تک دوز) 3 تا 4 بار در روز. 
مقدار مصرف معمول برای انسداد مزمن ریه (COPD)- درمان نگهدارنده:کودکان: 
نوزادان: 
محلول نبولایز:25 mcg/kg ، 3 بار در روز 
نوپا و خردسالان: محلول نبولایز: 
125 تا 250 mcg 3 بار در روز 
3 تا 12 سال: اسپری استنشاقی:1- 2 پاف (-36 mcg) ،3 بار در روز این مقدار می تواند نهایتا تا 6 پاف در روز افزایش پیدا کند.

هشدارها
1-در مورد بکارگیری محلول استنشاقی ایپراتروپیوم بروماید به تنهایی در درمان دوره حاد شدن و وخیم شدن بیماری مزمن انسدادی ریه هنوز مطالعات کافی انجام نشده است.ممکن است دارویی با شروع اثر سریعتر برای این مورد مناسبتر باشد.استفاده همزمان ایپراتروپیوم بروماید و بتا آگونیستها از استفاده هرکدام به تنهایی در درمان دوره حاد شدن و وخیم شدن بیماری مزمن انسدادی ریه موثرتر نیست. 
2-احتمال بروز واکنشهای ازدیاد حساسیت در حد متوسط که با علائمی نظیر کهیر، آنژیوادم، بثورات جلدی، اسپاسم برونش و ادم اوروفارنژیال مشخص می شود، وجود دارد.

نکات قابل توصیه
1-در صورت تماس مستقیم محلول ایپراتروپیوم بروماید به داخل چشم احتمال بروز تاری دید،بروز یا بدتر شدن گلوکوم با زاویه بسته یا چشم درد وجود دارد. در این صورت باید چشم ها با آب سرد شسته شود. 
2- محلول های استنشاقی ایپراتروپیوم را می توان با محلول کلرورسدیم 0.9% فاقد مواد نگهدارنده رقیق کرده و از طریق دستگاه نبولایزر اسنشاق نمود. 
3- ایپراتروپیوم بروماید باید حتما با تجویز پزشک و طی دوره درمانی مصرف گردد. 
4-تعداد دفعات استنشاق ایپراتروپیوم نباید از 12 در 24 ساعت کند.
وبسایت داروخانه مرکزی امام - بانک اطلاعات دارویی

عوارض جانبی ایپراتروپیوم بروماید
تهوع , سردرد2 , بی خوابی , درد قفسه سینه , خشکی دهان , یبوست , گیجی , تنگی تنفس , افزایش فشارخون , التهاب مخاط بینی , سرفه , سینوزیت , علائم شبه آنفولانزا , پشت درد , عفونت قسمت بالایی دستگاه تنفسی , التهاب برونش , اسپاسم برونش , درد , اختلالات قلبی عروقی , لرزش , التهاب گلو , کاهش دانسیته استخوانی و استئوپورز
تداخلات دارویی ایپراتروپیوم بروماید
آتراکوریوم , آتروپین سولفات ( چشمی ) , آتروپین سولفات(سیستمیک) , آتوموکستین , آمیودارون , اپرپیتانت , اریترومایسین , آمی تریپتیلین , فلوتیکازون پروپیونات , سولیفناسین , فورمترول , پتاسیم سیترات , پراملینتاید , پیلوکارپین خوراکی , هوپرزین آ , ایتراازول , ایزونیازید , ایماتنیب , ایمی پرامین , بوپروپیون , بورتزومیب , بوسنتان , پاروکستین , پتاسیم کلراید , پوساازول , ترانیل سیپرومین , توپیرامات , تولترودین , جینکو بیلوبا , دسیپرامین , دولوکستین , دی هیدرو ارگوتامین , دیلتیازم , سایمتیدین , سرترالین , سلکسیب , سیتالوپرام , سیناکلست , فلووکسامین , فلوکستین , فلوازول , فنوباربیتال , فنی توئین , لوواستاتین , متوپرولول , نئوستیگمین , نیلوتینیب , هیدروکلروتیازید , وراپامیل , ونلافاکسین , وریازول , کتوازول , کلاریترومایسین , کلروکین فسفات , کلوزاپین , کلومیپرامین , کلونیدین , دونپزیل , پتیدین
پگ اینترفرون
موارد منع مصرف ایپراتروپیوم بروماید
ازدیادحساسیت به این دارو و ترکیبات آن
مصرف در بارداری
گروه B ( در این گروه از داروها، مطالعات بر روی حیوانات باردار نشانگر این بود که دارو خطری بر روی جنین ندارد، اما مطالعات کافی روی ن باردار برای میزان خطر روی جنین در سه ماهه اول بارداری انجام نشده است.)

◉ تأیید سونوگرافی
تنها روش صد در صد دقیق برای مشخص شدن بارداری دو یا چند قلویی از طریق سونوگرافی است . مانیتور سونوگرافی بدون شک نشون میده که آیا بیشتر از یک جنین در رحم مادر وجود داره یا نه. نشانه های دیگر فقط احتمال بارداری دو یا چند قلویی رو نشون میده ولی تنها راه برای اطمینان از وجود بارداری چند قلویی سونوگرافی است .به هر حال مواردی هم وجود داشته که در سه ماه اول با استفاده از سونوگرافی تشخیص اشتباه داده شده است .

◉ ضربان قلب چند گانه
با استفاده از داپلر تشخیص بارداری دو یا چند قلویی در سه ماهه اول بارداری یکم سخته . پزشک متخصص میتونه در بارداری های بیش از یه قلویی ٬ بیش از یک ضربان قلب رو تشخیص بده . با این وجود تشخیص آن بسیار سخته و ممکنه به اشتباه صدای قلب مادر رو به عنوان صدای قلب جنین تشخیص داده بشه .

◉ حجم خون
میزان متوسط افزایش حجم خون در اواخر بارداری تک قلویی ۴۰ الی ۵۰ درصد است در صورتی که در بارداری چند قلویی در حدود ۵۰ الی ۶۰ درصد می باشد، یعنی در حدود ۵۰۰ میلی لیتر بیشتر از بارداری تک قلویی است. نسبت افزایش توده گلبول های قرمز در بارداری دو قلویی کمتر از بارداری تک قلویی می باشد. افزایش قابل توجه حجم خون و هم افزایش نیاز به آهن و فولات، احتمال ابتلای شما را به کم خونی افزایش می دهند.
نکته:
میزان متوسط خونریزی در زایمان طبیعی بارداری دو قلویی، ۱۰۰۰ میلی لیتر و به عبارتی دو برابر بارداری تک قلویی است.

◉ رشد رحم
میزان رشد رحم در بارداری چند قلویی بسیار بیشتر از حاملگی تک قلویی است، ممکن است حجم رحم و محتوای غیر جنینی ۱۰ لیتر یا بیشتر و وزن آن به بیش از ۹ کیلو گرم برسد. به ویژه در دو قلوهای همسان تجمع سریع بیش از حد مایع آمنیوتیک رخ می دهد. بزرگ شدن اندازه رحم، اعضای داخلی شکم را به طور قابل توجهی تحت فشار قرار دهد و این موضوع ممکن است مانع تحرک شما و ایجاد زندگی کاملا ساکن شود.

◉ فشار خون
نوع الگوی تغییر فشار خون در ن دارای بارداری چند قلویی متفاوت می باشد. فشار خون دیاستولی یا مینیمم ن دارای بارداری چند قلویی در مقایسه با فشار خون دیاستولی ن دارای بارداری تک قلویی در هفته ۲۰ بارداری کمتر است، اما تا هنگام زایمان به میزان بیشتری افزایش می یابد. جهت دریافت اطلاعات بیشتر در رابطه با فشار خون مقاله درک مفهوم فشار خون را مطالعه نمایید.

◉ اندازه گیری سطح هورمون HCG
پزشکان ممکنه به دلایل مختلف میزان هورمون اچ سی جی رو اندازه گیری کنن . اچ سی جی از هورمون هایی است که در حین حاملگی در خون و یا ادرار ن حدود ده روز پس از بارداری تولید میشه . سطح این هورمون در هفته ده بارداری به حداکثر خود میرسه .میزان سطح هورمون اچ سی جی در نی که دوقلو باردار هستن بیشتره .

◉ تهوع و استفراغ شدید
حدود ۵۰ درصد از ن باردار تهوع و استفراغ بارداری رو تجربه میکنن . قطعأ مادرانی که چند قلو باردار هستند از این قضیه مستثنا نیستن بلکه استفراغ و تهوع بارداریشون ممکنه دو چندان باشه.
درکل در سه ماهه اول بارداری، ن دارای بارداری چند قلویی دچار درجاتی از حالت تهوع و استفراغ می شوند که بیشتر از حد قابل مشاهده در بارداری تک قلویی است.
این موضوع می تواند به دلیل میزان بیشتری از هورمون بارداری یا hCG باشد که در خون جریان دارد. میزان این هورمون در بارداری چند قلویی با جنین های بیشتر بالاتر است. در هر صورت چه بارداری تک قلویی و چه بارداری چند قلویی، حالت تهوع و استفراغ در اواخر سه ماهه اول از بین می رود.
باتوجه به آمار های گرفته شده از مادرانی که چند قلو باردار هستن ٬ تنها ۱۵ درصد از آنها تهوع و استفراغ شدیدتری نسبت به مادرانی که بارداری یک قلویی دارن ،رو تجربه میکنن .

◉ افزایش وزن
فقط مادرانی که چند قلو باردار هستن ممکنه تو سه ماهه اول بارداریشون افزایش وزن پیدا کنن . افزایش وزن سریع در سه ماهه اول بارداری در بارداری های تک قلویی ممکنه بدلیل خوردن بیش از حد نیاز باشه . مادرانی که چند قلو باردار هستن تنها مقداری بیشتر از مادران باردار عادی افزایش وزن دارن .

◉ آزمایش غربالگری
آزمایش غربالگری ٬ آزمایش خون است که در سه ماهه دوم بارداری از مادران باردار گرفته میشه و برای تشخیص افزایش خطر نقض های مادرزادی است . در باردای های دو یا چند قلویی ممکنه نتیجه آزمایش غربالگری مثبت باشه که با توجه به بارداری دو یا چند قلویی ٬ ممکنه پزشک برای تشخیص بهتر ، اصرار به تکرار آزمایش داشته باشه .

◉ سن بارداری
هر چه سن بارداری بیشتر میشه ٬ پزشک و یا ماما ممکنه بیشتر مادرانی رو که بارداری دو یا چند قلویی دارن رو معاینه کنه .

◉ بیشتر شدن حرکت جنین
حس کردن حرکت جنین در رحم ٬ یکی از لذت بخش ترین جنبه های بارداری است . تقریبأ بیشتر مادرانی که دو یا چند قلو باردار هستن زودتر و بیشتر از مادرانی که یک قلو باردار هستن حرکت جنین رو حس میکنن . اغلب مادرانی که دو یا چند قلو باردار هستن ٬ خیلی زود حرکت جنینشون رو حس میکنن .

◉ احساس خستگی مفرط
احساس خستگی شدید شکایت اغلب مادران با بارداری چند قلویی است . بی خوابی ٬ بی حالی و احساس خستگی در سه ماهه اول بارداری های دو یا چند قلویی ٬ نسبت به بارداری های یک قلویی میتونه شدید تر باشه . در برخی موارد ٬ احساس خستگی میتونه بخاطر کار ٬ استرس٬ عدم تغذیه مناسب و یا داشتن فرزند دیگر باشه اما همچنین میتونه بخاطر بارداری چند قلویی باشه .

◉ سابقه خانوادگی
سابقه خانوادگی دو یا چند قلویی ٬ احتمال بارداری دو یا چند قلویی رو افزایش میده .
در صورت داشتن ژن چند قلویی در خانواده تون حتمأ با پزشکتون درمیون بزارید .

دیابت یکی از بیماری‌های شایع در دنیا است و کمتر کسی است که تابه‌حال اسم این بیماری را نشنیده باشد یا با عوامل ایجاد دیابت یا مشکلات ناشی از آن حتی اندک، آشنایی نداشته باشد. مدت زمان لازم برای بهبودی زخم در افراد دیابتی کمی بیشتر از حد معمول است. به‌همین‌دلیل خطر ابتلا به عفونت و سایر بیماری‌های پیش‌رونده در این افراد بیشتر است. در این مقاله به بررسی تأثیر دیابت بر درمان زخم و روش‌های کاهش عوارض آن می‌پردازیم.

حتما بخوانید:
میزان کربوهیدرات مجاز برای بیماران دیابتی چقدر است؟
رابطه چاقی و دیابت چیست؟
پیشگیری از دیابت با رژیم لاغری
دیابت و بهبود زخم
سرعت بهبودی زخم در افرادی که به‌خوبی دیابت خود را مدیریت می‌کنند بیشتر از کسانی است که چندان کنترلی بر بیماری خود ندارند. درنتیجه احتمال ابتلا به انواع عفونت‌های پیش‌رونده در آن‌ها کاهش می‌یابد.

زخم‌ها، بریدگی‌ها و سوختگی‌های جزئی بخش‌های تأسف‌بار اما گریپذیر زندگی هستند. بااین‌حال این آسیب‌های کوچک در افراد دیابتی می‌تواند مسائل جدی برای سلامتی آنها ایجاد کند.

تأثیر دیابت بر درمان زخم ها - دیابت و بهبود زخم

در بسیاری از افراد مبتلا به دیابت زخم‌ها به‌آرامی ترمیم می‌شوند، حتی ممکن است این ترمیم به‌خوبی اتفاق نیفتد یا زخم به طور کامل ترمیم نشود. دربعضی‌مواقع این احتمال وجود دارد که نوعی عفونت در محل زخم ایجاد شود.

این عفونت می‌تواند به سرعت به بافت یا استخوان نزدیک زخم یا حتی مناطقی دورتر از محل زخم منتشر شود. در بعضی موارد و در نبود مراقبت‌های اورژانسی، عفونت می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند و حتی منجر به مرگ او شود.

حتی اگر عفونتی در محل زخم ایجاد نشود بهبود آهستۀ زخم می‌تواند بر سلامت کلی و کیفیت زندگی فرد اثر منفی داشته باشد.

بریدگی‌ها یا جراحت در پا می‌تواند راه رفتن را سخت کند یا ورزش کردن را دردناک کند.

لازم است افراد مبتلا به دیابت میزان گلوکز یا قند خون خود را پایین‌تر از حد قند خون نرمال نگه دارند تا خطر بهبودی آهستۀ زخم یا عوارضی مانند زخم پای دیابتی را کاهش دهند.

بعضی از گزارش‌ها نشان می‌دهد که از هر ۴ فرد مبتلا به دیابت ۱ نفر دچار زخم پای دیابتی است. زخم پای دیابتی نوعی زخم دردناک است که متأسفانه می‌تواند به قطع پا منجر شود.

براساس مقاله‌ای که در یکی از مجلات آمریکایی به چاپ رسید روزانه در حدود ۲۳۰ قطع عضو ناشی از دیابت در ایالات متحده انجام می‌شود.

علت ایجاد دیابت
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ انجام شد و با توجه به آن ارتباط مستقیمی بین قند خون و بهبودی زخم وجود دارد.

تحقیقات نشان می‌دهد که اگر افرادی که به خاطر زخم‌های دیابتی مزمن خود تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، میزان قند خون خود را در زمان جراحی به‌خوبی کنترل کنند با احتمال بیشتری بهبودی کامل را به دست می‌آورند.

دیابت به دلیل نقص بدن در تولید انسولین یا حساسیت به انسولین ایجاد می‌شود. انسولین هورمونی است که به سلول‌های بدن اجازه می‌دهد تا گلوکز (قند خون) را از جریان خون دریافت کنند و از آن به عنوان انرژی استفاده کنند. درصورتی‌که در این مسیر یا در تولید و استفاده از انسولین نقصی ایجاد شود بدن نمی‌تواند میزان گلوکز خون را مدیریت کند.

اگر میزان گلوکز خون به‌طور دائم بالا باشد به عملکرد گلبول‌های سفید خون آسیب می‌رساند. گلبول‌های سفید خون نقش اصلی را در سیستم ایمنی بدن دارند. اگر این سلول‌ها عملکرد مناسب خود را نداشته باشند بدن نمی‌تواند با باکتری‌ها مقابله کند و زخم‌ها را از بین ببرد.

افرادی که دیابت آنها کنترل‌شده نیست گردش خون ضعیفی دارند. اگر گردش خون ضعیف باشد خون به‌آرامی درون رگ‌ها حرکت می‌کند، به‌همین‌دلیل بدن به‌سختی می‌تواند مواد لازم را به محل زخم برساند. درنتیجه جراحت‌ها به‌آهستگی ترمیم می‌شوند یا به طور کامل ترمیم نمی‌شوند.

همچنین دیابت ممکن است در نتیجه نوروپاتی یا آسیب عصبی ایجاد شود که می‌تواند در بهبودی زخم تأثیر داشته باشد. قند خون کنترل‌نشده به عصب آسیب می‌زند و سبب بی‌حسی در آن منطقه می‌شود. این موضوع احتمالا به این معنی است که فرد دیابتی نمی‌تواند آسیبی که به پاهایش وارد می‌شود را احساس کند درنتیجه متوجه آسیب نمی‌شود.

ازآنجاکه فرد متوجه آسیب نمی‌شود، به‌دنبال درمان آن هم نمی‌رود و درنتیجه زخم بدتر می‌شود. کاهش سرعت بهبود زخم و درکنارآن کاهش حس در منطقۀ ایجاد زخم، خطر ابتلا به عفونت را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.

خطر ابتلا به عفونت باکتریایی زخم در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ بیشتر است.

عوامل زیر می‌تواند خطر ابتلا به عفونت باکتریایی زخم را افزایش دهد:

تعرق ضعیف؛
پوست خشک و ترک‌خورده؛
عفونت ناخن انگشت پا؛
و ناهنجاری پا مانند بیماری شارکو (Charcot’s foot).
سایر عوامل مربوط به دیابت که در بهبودی زخم مؤثر است در ادامه آورده شده است:

کاهش تولید هورمون‌های رشد و ترمیم؛
کاهش تولید و ترمیم رگ‌های خونی جدید؛
سد پوستی ضعیف؛
و کاهش تولید کلاژن.
عوارض جانبی زخم های دیابتی
افرادی که بهبودی زخم‌هایشان به‌دلیل تأثیر دیابت بر اعصاب و رگ‌های خونی‌ به طور ضعیفی انجام می‌شود احتمالا عوارض جانبی دیگر مانند بیماری های قلبی، بیماری های کلیوی و مشکلات چشمی را تجربه می‌کنند.

اگر یک زخم درمان‌نشده عفونی شود، این عفونت می‌تواند به صورت محلی به عضلات و استخوان منتشر شود که در علم پزشکی به آن استئومیلیت ( osteomyelitis) می‌گویند.

درصورتی‌که عفونت در زخم گسترش پیدا کند و درمان نشود می‌تواند به مرحلۀ قانقاریا (gangrene) برسد. قانقاریا یکی از عوامل شایع قطع عضو در افراد مبتلا به دیابت است و به طور معمول به نبود خون درون بافت آسیب‌دیده و احتمالا عفونت اشاره دارد. برای درمان،‌ لازم است که بافت قانقاریا با جراحی برداشته شود. با‌این‌حال اگر پزشک در مراحل اولیه وضعیت را تشخیص دهد و خطر کمی برای بافت وجود داشته باشد ممکن است که قطع کامل عضو لازم نباشد.

بعضی‌اوقات افراد به عفونت درمان‌نشده یا گندیدگی با اسم علمی سپسیس (sepsis) مبتلا می‌شوند. در این وضعیت عفونت به داخل گردش خون منتشر می‌شود. گندیدگی می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند.

تشخیص و درمان به موقع در این موارد بسیار مهم است.

پیشگیری از عفونت زخم‌های دیابتی
افراد مبتلا به دیابت می‌توانند با استفاده از روش‌هایی مانند کنترل قند خون، مراقبت از پا و درمان به موقع زخم به محض ایجاد شدن آن، زمان لازم برای درمان زخم را کاهش دهند.

مراقبت از پاها در زمان دیابت
تأثیر دیابت بر درمان زخم ها - مراقبت از پاها در زمان دیابت

مراقبت مناسب از پاها شامل موارد زیر است:

شست‌وشوی روزانۀ پاها؛
خشک کردن پوست قبل از استفاده از مرطوب‌کننده؛
پیاده‌روی با کفش و پا نبودن؛
گرفتن ناخن‌های پا بادقت؛
پوشیدن کفش‌های راحت؛
رسیدگی به پاها و بررسی روزانۀ داخل کفش‌ها؛
و داشتن پزشکی که درهربار معاینه پاها را بررسی کند.
درمان زخم
لازم است که افراد مبتلا به دیابت به دقت زخم‌های خود را بررسی کنند. اگر زخم‌ها با سرعت کمی ترمیم می‌شوند نباید به مدت چند هفته به صورت باز باقی بمانند که منتشر، ترشحی یا بی‌نهایت دردناک شوند.

بااینکه ممکن است درون زخم عفونتی ایجاد نشود اما لازم است تا در اولین اقدام برای پیشگیری محل زخم به‌خوبی تمیز شود و با استفاده از گاز استریل یا بانداژ به خوبی پانسمان شود و این کار هرروز تکرار شود.

یکی از پیشنهادهای خوب برای افراد دیابتی به‌خصوص اگر زخم‌شان گسترش پیدا کرده باشد این است که برای پیاده‌روی از کفش و جوراب استفاده کنند. پا بودن خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد.

حتی افرادی که دیابت ندارند اما زخمی در پاهایشان درحال گسترش است و ترمیم نمی‌شود باید به‌دنبال درمان باشند. اغلب افراد برای از بین بردن عفونت به آنتی بیوتیک نیاز دارند و اگر زخم بدتر شود شاید لازم باشد که در بیمارستان بستری شوند.

کنترل گلوکز (قند خون)
تأثیر دیابت بر درمان زخم ها - کنترل گلوکز (قند خون)

افرادی که به‌طور مرتب قند خون خود را کنترل می‌کنند کمتر با زخم‌هایی مواجه می‌شوند که قدرت ترمیم شدن ندارند.

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ برای تنظیم قند خون خود به تزریق انسولین نیاز دارند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ گزینه‌های بیشتری مثل تزریق انسولین و استفاده از سایر داروها، اصلاح سبک زندگی مثل رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مدیریت وزن را در اختیار دارند که می‌تواند میزان قند خون فرد را بهبود بخشد.

تغییر سبک زندگی به فرد اجازه می‌دهد که حتی بدون استفاده از دارو دیابت خود را مدیریت کند.

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ می‌توانند از یک رژیم کنترل‌شده حاوی کربوهیدرات بهره‌مند شوند. با پزشکی م کنید تا به صورت فردی برای‌تان برنامۀ غذایی تهیه کند که در آن مقدار خاص کربوهیدراتی که هر فرد باید به‌صورت روزانه دریافت کند مشخص شده باشد.

کلام آخر
زخم‌های بهبود نیافته در افراد مبتلا به دیابت، می‌تواند به‌سرعت زندگی آنها را تهدید کند. بهترین روش برای بهبودی هرچه بیشتر زخم‌ها در افراد دیابتی، درمان سریع و مدیریت مؤثر گلوکز یا قند خون است.

فرد مبتلا به دیابت درصورتی‌که با زخم‌های جدی و دردناک که با گذشت چند روز ترمیم نمی‌شوند یا با عفونت در حال گسترش مواجه شد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند.

درمان با آنتی‌بیوتیک‌های قوی، تمیزکردن زخم، جراحی برای برداشتن بافت‌های مرده و مهم‌تر از همه کنترل مؤثر قند خون، می‌تواند به درمان زخم کمک کند. اگر زخم به درمان پاسخ نداد مرحله بعدی می‌تواند قطع عضو باشد.

لازم است تا افراد برای کاهش عوارض جانبی، قبل از گسترش زخم اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند.

به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا، بیماری مزمن انسداد ریه (COPD) نوع پیشرفته‌ای از عارضه‌های ریوی است که می‌تواند خوش خیم و بدخیم باشد. در این بیماری راه‌های هوایی در قسمت‌های ورودی و خروجی ریه بسته می‌شود و تنفس را برای افراد سخت می‌کند. آمفیزم و برونشیت مزمن هر دو زیر مجموعه بیماری انسداد ریه قرار می‌گیرند. عفونت ریه و بیماری مزمن انسدادی ریه دو مفهوم بسیار نزدیک به هم هستند. فردی که دچار انسداد ریه است راه‌های هوایی مناسبی در ریه خود ندارد و باعث می‌شود کیسه‌های هوایی ملتهب شوند و فرد بیش از پیش در معرض ابتلا به عفونت ریه قرار گیرد.

در این مقاله به بررسی نکات مهمی می‌پردازیم که لازم است درباره عفونت و انسداد ریه بدانید.

عفونت ریه چیست؟

ذات‌الریه و یا عفونت ریه زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری، ویروس و یا قارچ‌ها در ریه یک فرد جمع شده و شروع به رشد می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود که کیسه‌های هوایی پر از چرک و مایع شوند و در نتیجه تنفس برای افراد سخت گردد. از جمله علائم این بیماری می‌توان به درد قفسه سینه و سرفه به صورت مکرر اشاره کرد که با سرفه‌های مزمن عادی مرتبط با انسداد ریه متفاوت است.

ذات‌الریه و انسداد ریه ترکیب بسیار خطرناکی هستند که باید آنها را جدی گرفت. ذات‌الریه می‌تواند ضربات جبران ناپذیری را به لایه‌های ریوی وارد نماید و نارسایی تنفسی شدیدی را برای افراد در پی داشته باشد. در واقع نارسایی تنفسی حاد یکی از مهم‌ترین پیامدهای انسداد ریه و ذات‌الریه است که افراد باید آن را جدی بگیرند.

آیا می‌توان از عفونت ریه جلوگیری کرد؟

انسداد ریه و عفونت ریه به طور کامل قابل پیشگیری نیستند اما با این حال قدم‌هایی وجود دارد که شما می‌توانید از آن ها برای محافظت از خودتان و ریه‌تان بهره بگیرید. به عنوان مثال بسیاری از افراد پس از آنفولانزا دچار ذات‌الریه می‌شوند. از این رو استفاده از واکسن‌های آنفولانزا می‌تواند یک روش مناسب برای پیشگیری و کاهش احتمال ابتلا به مشکلات ریوی از جمله ذات‌الریه باشد. همچنین شستن منظم دست‌ها و فاصله گرفتن از کسانی که بیمار هستند می‌تواند راهکارهای مناسب و آسانی برای پیشگیری از ذات‌الریه باشد. مصرف دخانیات نیز نقش بسیار مهمی را در ابتلا به چنین بیماری‌هایی ایفا می‌کند که باید به آن توجه ویژه‌ای کرد و از آنها فاصله گرفت.

تغذیه سالم و ورزش نیز از جمله راه‌های بسیار مناسب برای تقویت سیستم ایمنی بدن هستند که نه تنها احتمال ابتلای شما به بیماری را کاهش می‌دهند بلکه از تشدید بیماری‌های ریوی جلوگیری می‌کند.

علائم و نشانه‌های بیماری عفونت ریه

علائم عفونت کردن ریه بسیار مشابه با علائم بیماری انسداد ریه است و این موضوع باعث می‌شود تشخیص بیماری کمی سخت شود. به همین دلیل باید حواستان به علائم عفونت ریه و تفاوت آن با انسداد ریه باشد.

۱. تب

دمای عادی بدن حدود ۳۷ درجه سانتی‌گراد است که البته تا حدی بین افراد متفاوت دیده می‌شود. بالارفتن دمای بدن یا به عبارت دیگر تب می‌تواند نشانه‌ای از عفونت در ریه باشد. تب فقط به افزایش دمای بدن ختم نمی‌شود بلکه گاهی لرز و لرزش بدن می‌تواند نشانه‌هایی از تب به شمار آید.

۲. تنگی نفس

نفس تنگی یک مشکل عادی در کسانی به شمار می‌آید که از انسداد ریه رنج می‌برند. با این وجود اگر تنگی نفس بدتر و وخیم‌تر شود می‌تواند نشانه‌ای از عفونت در ریه باشد. به علاوه نفس نفس زدن و افزایش ضربان قلب نیز نشانه‌هایی از عفونت کردن ریه هستند. در نتیجه، باید به بدنتان و شدت علائم بیماری‌تان توجه کافی را داشته باشید چرا که توجه به این موضوع امری ضروری در شناسایی و تشخیص سریع و در نتیجه درمان سریع‌تر آن است.

۳. تغییرات مخاطی

اگر شاهد خروج زیاد مخاط در زمان سرفه بودید و یا احساس کردید مخاط شما نسبت به قبل تغییری کرده است، باید هشیار باشید چرا که این تغییرات نیز می‌تواند نشانه‌ای از عفونت در ریه باشد. شخصی که مبتلا به عفونت ریه است، مخاطش دچار تغییر رنگ شده، سفت‌تر و چسبنده‌تر می‌شود و گاهی ممکن است بوی بسیار بدی از آن به مشام برسد. مخاط شما به تنهایی می‌تواند اطلاعات زیادی را درباره وضعت ریه‌هایتان در اختیارتان قرار دهد.

۴. درد شدید قفسه سینه

افرادی که از عفونت ریه رنج می‌برند درد شدید و گاهی غیر قابل تحملی را در ناحیه قفسه سینه تجربه می‌کنند و زمانی که نفس عمیق می‌کشند این درد شدیدتر می‌گردد. این نوع درد را درد پلوریت سینه می‌نامند. همچنین در این حالت احتمال این که احساس تنگی و فشار بر روی قفسه سینه خود داشته باشید نیز زیاد است. درد پلوریت سینه همیشه نشانه‌ای از عفونت کردن ریه نیست و گاهی می‌تواند نشانه‌ای از مشکلی دیگر باشد. برخی اوقات این درد نشانه‌ای از مشکلات ریوی و عارضه قلبی به شمار می‌آید. فارغ از این که درد سینه نشانه چه نوع بیماری می‌تواند باشد، باید در صورت احساس درد این چنینی در قفسه سینه سریعا به پزشک مراجعه کنید.

کنترل عفونت ریه و انسداد ریه آسان نیست. با این حال دانستن علائم بیماری به شما کمک می‌کند تا هرچه زودتر متوجه وجود بیماری در بدنتان شوید و پیش از آن که اوضاع وخیم‌‌تر شود درمان آن را آغاز نمایید. اگر احساس می‌کنید که علائم بیماری عفونت ریه در شما وجود دارد، سریعا به یک پزشک مراجعه نمایید. همیشه رعایت جوانب احتیاط برای سلامتی شما ضروری و لازم به نظر می‌رسد.

زنیان چیست؟

زنیان، گیاهی یک ساله با گل های سفید رنگ و بومی کشور هند است. میوه ی آن که در واقع همان دانه های زنیان هستند، کوچک، بیضی شکل و رگه دار که بیشتر به رنگ های زرد، قهوه ای، سبز و خاکستری دیده می شوند، مزه ای تند و تیز دارند و عطر و بوی آن ها مانند آویشن می باشد.

زنیان، یکی از بهترین انواع گیاهان دارویی در طب سنتی است که به درمان سو هاضمه و معده درد کمک می کند، باعث لاغری و کاهش وزن شده و برای کاهش درد مفاصل در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئیدمفید می باشد.

در ادامه همراه کوکا باشید تا با برخی از خواص عرق زنیان برای سلامتی و نحوه مصرف آن بیشتر آشنا شوید؛

خواص زنیان برای پوست و مو

نکته مهم (تست عدم حساسیت) : پیش از مصرف هرگونه ماسک بر روی صورت و نواحی حساس بدن، با مالیدن مقداری کمی از آن بر روی پوست دست خود و صبر کردن به مدت حداقل 20 دقیقه، از نداشتن حساسیت نسبت به آن اطمینان حاصل نمایید.

1. آکنه و جوش صورت

زنیان دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتری است که می تواند به پیشگیری و درمان آکنه و جوش صورت کمک کند.

ماسک زنیان برای جوش صورت

یک قاشق چای خوری پودر زنیان را با یک قاشق غذا خوری ماست ساده ترکیب کنید و بر روی پوست صورت بمالید، بگذارید 30 دقیقه بماند و سپس با آب گرم خوب بشویید.

2. درمان اگزما

زنیان دارای خواص ضد التهابی قوی است و می تواند به درمان اگزما و جوش و خارش ناشی از این بیماری کمک کند.

3. جلوگیری از سفیدی زودرس مو ها

سفید شدن مو ها اغلب در سنین 40 سال به بالا رخ می دهد اما امروزه جوانان زیادی به دلیل فرآیند های اکسیداتیو در سلول ها دچار سفیدی زودرس مو شده اند؛ دانه های زنیان دارای مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها هستند که از این فرآیند جلوگیری کرده و احتمال سفیدی زودرس مو ها را کاهش می دهد.

فواید دارویی و درمانی گیاه زنیان برای بدن

عکس گل زنیان

4. لاغری و کاهش وزن

دانه های زنیان حاوی مقادیر بالای فیبر هستند که باعث افزایش سوخت و ساز بدن شده و با کاهش اشتها و جلوگیری از پرخوری به لاغری و کاهش وزن کمک می کنند.

همچنین عرق زنیان به سم زدایی و پاک سازی روده ها کمک کرده و باعث کاهش چربی شکم می شود.

طرز استفاده زنیان برای لاغری

به مدت 30 روز، هر شب یک قاشق چای خوری دانه های زنیان را در نیم لیتر لیوان آب بخیسانید و صبح روز بعد با معده خالی آن را بنوشید تا به کاهش وزون و لاغری شکم کمک کند.

5. دوران شیردهی

با م پزشک متخصص

در طب سنتی هند از زنیان برای پاک سازی رحم و افزایش شیر مادر در ن شیرده استفاده می شود.

نحوه مصرف زنیان در دوران شیردهی

1 قاشق غذا خوری رازیانه را با 1/2 قاشق غذا خوری زنیان و 1 لیتر آب جوش ترکیب کنید و بگذارید 5 دقیقه بجوشد.

این دمنوش را برای چندین روز استفاده کنید تا نتیجه بگیرید.

6. دوران قاعدگی

زنیان دارای خواص ضد اسپاسم و ضد درد طبیعی است که می تواند به کاهش درد دوران قاعدگی کمک کند؛ در واقع دانه های زنیان انتقال عصبی که باعث درد می شود را کاهش می دهند.

7. مردان

در هند از دانه های زنیان به دلیل مقادیر مواد مغذی که دارد برای افزایش تعداد اسپرم ها، درمان زود انزالی و ناتوانی جنسی در آقایان استفاده می شود.

روان درماني به شيوه هايي گفته مي شود که در آن مشکلات رواني و عاطفي از طريق بيان مشکلات به يک درمانگر و گفتگو با او درمان مي گردد. روان درمانگر به شناخت شما ازخود و بهتر شدن توانايي مقابله تان کمک مي کند.

اهداف روان درماني عبارتند از:

- تغييرالگوهاي آسيب زاي رفتاري

- بهبود احساس ارزشمندي

- حل و فصل تعارض ها

روان درماني به ياد گرفتن در مورد خودتان کمک مي کند. در بعضي از موارد، شما ياد مي گيريد که چگونه گذشته را درک کرده و با زمان حال تطبيق دهيد. در موارد ديگر شما از آن دسته از پاسخ هاي تان که مشکلاتي را در زندگي شما ايجاد مي کنند، آگاه شده و شيوه هاي تغييرآنها را ياد مي گيريد.

چگونه يک درمانگر انتخاب کنم؟

درمانگرشما بايد شخصي باشد که در حضور او احساس آرامش کنيد. درمانگر ها شامل افراد زير هستند:

روان پزشکان، روان شناسان، پرستاران و روان پزشکي، مددکاران اجتماعي و مشاوران آموزش ديده. بسياري از مردم از اشخاصي که عقيده آنها را مي پذيرند، اسامي درمانگران را به دست مي آورند. اين اشخاص عبارتند از:

- دوستان

- اعضاي خانواده

- پزشکان

حتي با وجود کمک گرفتن ازديگران هم، پيدا کردن يک درمانگر خوب امر بسيار شخصي مي باشد. مراقب باشيد درمانگران زيادي وجود دارند که صلاحيت کافي براي اين کار ندارند. مطمئن باشيد شخصي که شما به عنوان يک درمانگر انتخاب مي کنيد، حتماً داراي مجوزکارباشد و اعتبار کافي براي اين امر داشته باشد.

ممکن است که شما قبل ازاين که يک درمانگر انتخاب کنيد، با درمانگران زيادي صحبت کنيد. هنگامي که با اولين درمانگر ملاقات مي کنيد، درباره مطالب زير از او بپرسيد:

- حق احمه

- نوع درماني که او براي شما به کار مي برد

- مجوز قانوني کار مخصوص درمانگران

به همان اندازه که شما مسائل شخصي خود را براي درمانگر بيان مي کنيد، انتظار داريد که به همان اندازه هم او در اين رابطه با شما صحبت کند. به مسائل زير با دقت توجه کنيد:

- چگونه درمانگر با شما ارتباط برقرار مي کند؟

- به چه نحوي شنونده سخنان شماست؟

درجه راحت بودن شما با درمانگر

داشتن مقداري احساس تنش و عصبيت در جلسه اول طبيعي است. اگر درمانگر داراي صفاتي مي باشد که فکر مي کنيد آن صفات نخواهد گذاشت احساسات خود را به راحتي بيان کرده يا به درمانگرتان اعتماد کنيد، بهترخواهد بود که درمانگر ديگري انتخاب نماييد.

دراولين جلسه به احساسات خود اعتماد کنيد. ازاحساسات خود به عنوان يک راهنما جهت تصميم گيري در مورد ادامه کار با آن درمانگر يا تغييراو استفاده کنيد.

به محض پيدا کردن شخصي که در حضور او احساس آرامش مي کنيد، ضمن گشودن دريچه هاي ذهن خود، شرايط را براي اعتماد به درمانگر مهيا کنيد. رک و صريح بودن در امر درمان، نکته اي بسيار مهم است.

ازچه نوع روان درماني استفاده مي شود؟

امروزه انواع بسياري از درمان ها مورد استفاده قرار مي گيرد. انواع درمان هايي که متداول تراست، عبارتند از:

*رفتاردرماني شناختي: درمانگر به شناختن نگرش غير واقعي تان نسبت به خود، دنيا و آينده کمک مي کند. اين درمان به شما در تشخيص روش هاي فکري نادرست کمک مي کند. شما الگوهاي رفتاري و فکري جديدي پيدا خواهيد کرد که شما را به سوي زندگي سالم تر رهنمون مي شود.

*درمان متمرکز بر درمان جو (روان درماني بي رهنمود):درمانگر به حرف هاي شما گوش مي دهد و به شما در فهميدن بهتراحساسات کمک مي کند.

*روانکاوي: درمانگر با هدف کشف تجارب و احساسات نيمه آگاه و عميق مربوط به دوران کودکي به شما گوش مي دهد. شما معمولاً درمانگرتان را هر هفته چهار بار يا بيشتربراي چندين بار ملاقات کنيد.

*روان درماني پويشي: در اين روش درمانگر بدون استفاده از روانکاوي رسمي، احساسات ناخود آگاه شما را به آگاهي آورده و آن را تعبير و تفسير مي کند. اين نوع درمان، اغلب متضمن اين است که هر چه به ذهن تان مي آيد، بگوييد. (تداعي آزاد)

پسيکودرام (نقش گذاري رواني):

از اين نوع درمان براي بيان احساسات پنهان استفاده مي شود. از شما خواسته مي شود در نقش مردم مختلفي که در زندگي تان وجود دارند، بازي کنيد و خود رابه جاي آنان قراردهيد. اين روش هم مي تواند به صورت گروهي انجام شود و هم به صورت دو نفره.

مشاوره شويي:

درمانگر زن و شوهر را به بهبودي روابط شان تشويق مي کند و به آنها در فائق آمدن بر مشکلات زندگي شان کمک مي کند. هر دو نفر (زن و شوهر) براي ياد گرفتن الگوهاي رفتاري جديد تلاش مي کنند. گاهي اوقات زوج، پيمان يا توافق نامه اي مبني بر چگونگي تغيير رفتارشان مي نويسند.

روان درماني خانواده:

اين شکل روان درماني به جاي توجه به تک تک اعضا، خانواده را به عنوان يک کل مورد توجه قرار مي دهد. اين روش بر اين عقيده استواراست که شخص مشکل دار را جداي از محيط خانوادگي اش نمي توان شناخت. درمانگر بيان آزاد احساسات را بين افراد خانواده تشويق مي کند. روان درماني خانواده اغلب براي خانواده هايي که داراي بچه هايي با مشکلات رفتاري هستند و نيز براي خانواده هايي که با سوء استفاده جنسي، بيماري هاي خطرناک و سايرحوادث آسيب زا مواجهند، مناسب مي باشد.

گروه درماني (روان درماني گروهي):

يک گروه حدوداً از هشت نفر که مشکلات يکساني دارند و به طورمنظم با درمانگر ملاقات مي کنند، تشکيل مي شود. آنان در مورد مشکلات شان با يکديگر و با درمانگر مذاکره مي کنند. گروه درماني بيشتر براي مسائل رفتاري مانند مشکلات شخصيتي، استفاده از الکل و مواد مخدر، اختلالات در خوردن و انواع مشخصي از افسردگي کاربرد دارد.

روان درماني چه مدت وقت مي گيرد؟

ممکن است روان درماني جلسات محدودي وقت بگيرد و يا ساليان زيادي طول بکشد. اين مساله بستگي به وسعت مشکلات شما و اهدافي که درمعالجه لحظه به لحظه پيشرفت تان را تشخيص مي دهيد. شما بايد به طورجدي در مورد اين که چه مدت تحت درمان باشيد، تصميم بگيريد. شما (نه درمانگر) تصميماتي که مي گيريد، روي زندگي تان تأثير مهمي دارد.